W bogatej spuściźnie Cypriana Norwida często pojawia się tematyka kulturowa. Choć słowo „kultura” nigdy nie zostało użyte przez pisarza, to jednak przesłanie jego utworów nie pozwala o nim zapomnieć. Norwid odwoływał się do dorobku Wschodu i Zachodu. Sprzyjał temu fakt, że na „paryskirti bruku” - w dwumilionowej, wielokulturowej i wielonarodowościowej stolicy Francji, w kosmopolitycznym tłumie bądź na wystawach światowych mógł spotkać przedstawicieli różnych cywilizacji i kultur. Korzystając z paryskich bibliotek i muzeów, studiował bogatą spuściznę duchową całej ludzkości. Odwołania kulturowe mają zatem w jego twórczości bardzo szeroki i zróżnicowany zakres. Norwid był dziedzicem i apologetą cywilizacji łacińskiej, ale wnikliwie pokazywał ją w kontakcie z innymi cywilizacjami i kręgami kulturowymi. Z szacunkiem odnosił się do specyfiki rodzimych zwyczajów i tradycji, a zarazem był zwolennikiem uniwersalistycznego spojrzenia. Szerokość kulturowych zainteresowań poety była olbrzymia, dlatego do dziś pozostaje bardzo aktualna, ciekawa i inspirująca. Łatwo też wchodzi w konteksty europejskie, a nawet światowe. Niniejsza książka stanowi skromne świadectwo przesłania kulturowego, jakie wyłania się z twórczości pisarza. Refleksja to ważna, bo jak zauważył Jan Paweł II w przemówieniu poświęconym poecie: „Cyprian Norwid pozostawił dzieło, z którego emanuje światło pozwalające wejść głębiej w prawdę naszego bycia człowiekiem, chrześcijaninem, Europejczykiem i Polakiem”.