Stan badań nad rozwojem myśli graficznej doby nowopolskiej jest bardzo szczupły. Niniejsza książka ma za zadanie uzupełnienie tej luki badawczej. Jej zredagowanie wymagało żmudnych kwerend. Dane na temat modernizacji grafii polskiej są rozsiane w różnego typu publikacjach autorstwa tych przedstawicieli inteligencji doby nowopolskiej, wśród których dominują miłośnicy języka polskiego, a dopiero na dalszym planie prekursorzy językoznawstwa.