Niewielkie dziełko wybitnego filozofa i uczonego Alana z Lille (XII w.) było znane w średniowieczu pod wieloma tytułami Doctrinale altum, Proverbia, Liber parabolarum i in. Księga przysłów jest kompozycją składającą się z wierszowanych sentencji i przypowieści opartych na źródłach biblijnych i antycznych. Dziełko napisane w celach dydaktycznych było popularnym podręcznikiem do nauki poetyckiej łaciny, służyło też do wpajania stosownych nauk moralnych. We wszystkich średniowiecznych wykazach szkolnych lektur pojawia się Księga przysłów obok innych tego rodzaju pism, jak: Disticha Catonis, Avianus, Facetus, Ecloga Theoduli i in. Filologiczne tłumaczenie Beaty Spieralskiej-Kasprzyk jest pierwszym przykładem na język polski Księgi przysłów, opatrzone zostało komentarzem i indeksami.