Księga głupoty Autentyki

Podobały się Wam Absurdy PRL-u Marcina Rychlewskiego? Przeczytajcie Księgę głupoty tego autora! To piorunujący koktajl, sporządzony z groteskowych przejawów otaczającej nas rzeczywistości. W skład wybuchowej śmiechem mieszanki wchodzą dziwaczne, a niekiedy szalone pomysły naukowców i artystów, nonsensowne inicjatywy urzędników, które utrudniają nam życie, przede wszystkim jednak nieodpowiedzialne wyczyny nastolatków i dorosłych.
Książkę powinno się czytać na wyrywki, najlepiej głośno recytując podczas spotkań towarzyskich oraz przerw w pracy. Ku uciesze i przestrodze. Niczego, co się w niej znajduje, nie wolno naśladować. Grozi to bowiem totalną kompromitacją, w skrajnych przypadkach – zagraża zdrowiu, a nawet życiu.


Niniejszą książkę poniekąd napisało „samo życie”. Biorąc pod uwagę fakt, że zamieszczone tu anegdoty i cytaty to autentyki, zastosowałem w znacznej części technikę ready mades. (...) Technika ta posiada jedną podstawową zaletę: pozwala na ograniczenie do minimum odautorskiego komentarza, który w książce takiej jak ta byłby w najlepszym razie nużący, w najgorszym zaś – natrętny.
Niemniej praca nad tym zbiorem nie sprowadzała się li tylko do żonglerki „gotowymi” fragmentami tekstów, które ilustrują ludzką głupotę i absurdy otaczającej rzeczywistości. Wiele historii, często niewiarygodnych, musiałem właściwie napisać od nowa, dlatego że znałem je wyłącznie ze słyszenia lub z artykułów, publikowanych w prasie i Internecie. (...)
Uprzedzam lojalnie, że niektóre fragmenty zamieszczone w tej książce są dość drastyczne (zwłaszcza te, które znajdują się w części „erotycznej” oraz „pijackiej”). Rozważałem nawet możliwość ich usunięcia. Ostatecznie postawiłem nie stosować żadnej autocenzury, skoro Wendy Northcutt w Nagrodach Darwina przytacza jeszcze bardziej szokujące przykłady. Tak czy inaczej, książka adresowana jest raczej do osób dorosłych, będących w dodatku amatorami czarnego humoru.

Marcin Rychlewski – autor licznych prac naukowych na temat literatury i sztuki XX wieku, muzyki rockowej i kultury popularnej. Szerokiej publiczności jest jednak znany przede wszystkim za sprawą bestsellerowych Absurdów PRL-u (2006) i Absurdów PRL-u 2 (2007). Autor książek Walka na słowa. Polemiki literackie lat pięćdziesiątych i sześćdziesiątych (2004) i Wielki kawalarz żydowski (2006). Był również redaktorem merytorycznym Małej encyklopedii obciachu (2008) oraz redaktorem prowadzącym sześciu Tomów kultury. Przewodnika po wydarzeniach kulturalnych w Polsce i na świecie (2008).