"(...) książkę Mieczysława Wojtczaka przeczyta z zainteresowaniem kilka kategorii czytelników. Po pierwsze - naoczni i obiektywni świadkowie tych wydarzeń. Po drugie - rzetelni badacze historii polskiej kultury, którzy nie hołdują teorii, że cały okres PRL był "czarną dziurą", ze nie powstało w tym czasie nic wartościowego. Po trzecie - ludzie młodzi, którzy na podstawie tej lektury będą mogli zrozumieć, dlaczego Polska była nie tylko "najweselszym barakiem w obozie socjalistycznym", ale i krajem o relatywnie największej swobodzie twórczej. (...) Ta książka jest bardzo osobista, pozbawiona zaciekłości, pełna życzliwości i zrozumienia dla postaci, które ją zaludniają. Jest pamiętnikiem, a jednocześnie dokumentem, ze wszech miar godnym przeczytania." (Marek Wawrzkiewicz)