Miłość – w opowiadaniach Elke Heidenreich to uczucie tak niepewne i kruche, jakby spacer po nitce nad przepaścią. Być może serce zamiera w obliczu czułości, być może pęka po prostu pewnego pięknego marcowego dnia. Kiedy jest się bardzo młodym, całuje się każdego, kto się napatoczy, albo popełnia się samobójstwo z powodu Jamesa Deana. Kiedy jest się dorosłym, w niektórych chwilach kocha się tak, jak nigdy przedtem, nawet jeżeli nie wiadomo, kogo. A kiedy jesteśmy starzy, historie miłosne są już za nami i znamy ich wszystkie możliwe zakończenia.

Dziewięć ironicznych, czułych i melancholijnych opowiadań o miłości w naszych czasach. Kolonie miłości to przypadkowe miejsca na tym świecie – przelotnie emanujące drobinami ciepła, ale również takie, w których cierpienie, nienawiść i zimno zabijają miłość.