Niewymienionym z nazwiska patronem płyty zatytułowanej „Parada pedagogiczna" jest Witold Gombrowicz, który w „Ferdydurke" przedstawił doskonałą karykaturę polskiego systemu oświatowego. Czasy się zmieniają, lecz komiczny rozdźwięk między górnolotnymi programami a codziennością klasy szkolnej bynajmniej nie znika. Profesor Bladaczka nadal każe zachwycać się Słowackim (tu można wpisać bardziej współczesne nazwisko), który akurat Gałkiewicza nie zachwyca. W numerze „Lekcyjne rozmówki" Krzysztof Piasecki i Stanisław Zygmunt przepytywani są ze znajomości „Chłopów" Reymonta, których walory, jak można się domyślać, nie zrobiły na nich najmniejszego wrażenia. Mamy tu zarazem przedstawione dwie klasyczne strategie uczniowskie: luzaka i prymusa. Ten pierwszy próbuje się wykpić, drugi zaś recytuje gotowe formułki, które zapewne zachwycają panią nauczycielkę. Nietrudno przewidzieć, który jest ulubieńcem ciała pedagogicznego. („Samo ciało pedagogiczne. Ani jednego normalnego ciała" - to też z Gombrowicza).

1. HiFi - "No co ty robisz?"
2. Krzysztof Piasecki, Stanisław Zygmunt - "Lekcyjne rozmówki"
3. Wojciech Młynarski - "Zeszycik z pierwszej klasy"
4. Kabaret Moralnego Niepokoju i Kabaret Ani Mru Mru - "Szkoła"
5. Tey - "Jadą szkoły"
6. Krzysztof Kowalewski - "Dzienniczek syna"
7. Szum - "Wykład"
8. Krzysztof Piasecki - "Wielks Gra 90"
9. Kabaret Dudek - "Ucz się jasiu"
10. Słuchajcie - "Amanda"
11. Elita - Jerzy Skoczylas - "Studenckie czasy"
12. Kabaret Moralnego Niepokoju - "Egzamin z historii"
13. Limo - "Dziecko chodzi mi po głowie"
14. Piotr Fronczewski - Chlopcy z naszej ulicy"