Książka Moshego Rosmana składa się z ośmiu rozdziałów, w których autor bada wyzwanie, jakie historii w ogóle, a historii Żydów w szczególności, rzuciła ponowoczesność. Choć z uwagą studiuje on prace wielu znanych postmodernistów, stanowisko, jakie wobec nich zajmuje, jest zasadniczo krytyczne. Rosman wierzy jednak, że ponowoczesną perspektywę można połączyć z naukami historycznymi, jeśli dalej będą one oparte na badaniach źródłowych i krytycznej analizie. W swoich tekstach rozważa takie problemy, jak określenie podstawowych zagadnień w badaniu historii i kultury Żydów, periodyzacja, metodologia i geografia historii żydowskiej, związek kultury żydowskiej z innymi kulturami, kwestia gender w badaniu historii Żydów i inne.
Książka Rosmana ukazała się już po angielsku i po hebrajsku, wzbudzając olbrzymie zainteresowanie i żywe dyskusje. To nie tylko lektura obowiązkowa dla wszystkich piszących historię, ale także dla tych, którzy ją czytają i pragną lepiej zrozumieć.