Poezja Henryki Łazaj i jej tomik Jak pięknie pachnie czas, podobnie jak wiele innych form sztuki, jest sposobem wyrażania niewyrażalnego. Poprzez słowa, rym i rytm Autorka odsłania ludzką naturę, której daleko do doskonałości. Co ciekawe i charakterystyczne dla założeń twórczych Henryki Łazaj, poetka nie osądza. Jej niezgoda na świat czy na ból świata wyraża się inaczej. Wyraża się gestem podanej ręki. Poetka nie mówi wprost jest tyle krzywd, jest tyle zła, ty krzywdzisz także, ty także zło czynisz. Mówi to samo inacze j- ukazując nam, że można żyć z ludżmi w pięknie i być z ludżmi we współczuciu.
Henryka Łazaj swoimi dojrzałymi wierszami tworzy żywe obrazy poważnego stosunku do daru, jakim jest życie. Wykorzystuje wspaniałe metafory, w których jest mistrzynią i przepis na chwytający za serce wiersz gotowy. Jej niezwykle sugestywne wiersze, uruchamiając wyobraźnię czytelnika, nie pozwalają mu być obojętnym wobec czytanych treści.
Te wiersze oddychają miłością, wabią zieloną łąką, chmurą błękitną, nadwodnym tatarakiem i zapachem rzeki Nieciecz, którą Autorka tak ukochała.
Poetka wierzy głęboko w działanie i opiekę Stwórcy. Wiele tekstów poświęconych jest Bogu i modlitwie. Jest to piękne i szczere.
Poezję Henryki Łazaj wypełnia miłość, nadzieja, ale i szacunek wobec nieuchronnego przemijania czasu, którego nie da się zatrzymać. Wtedy wiersz może być katalizatorem, łączyć przeszłość z przyszłością, co poetka czyni z