Dzięki postępowi w nauce wiele aspektów ludzkiego funkcjonowania przestaje okrywać mgła tajemnicy. Wysiłki naukowców, którzy badają miłość, zgłębiając sztukę budowania związków, sprawiły, że odpowiedzi na liczne z nurtujących nas pytań leżą już w zasięgu ręki. Takie pytania u poszczególnych osób mogą być zróżnicowane ze względu na różnorodność historii miłosnych doświadczeń. Zadziwiać może np., dlaczego jednym udaje się przeżyć życie w dobrym związku ze stałym partnerem, a inni, choć próbują, mają na koncie jedynie krótkotrwałe relacje. Dlaczego na niektórych miłość spływa jak łaska, a na innych spada jak miecz obosieczny: uszczęśliwia, ale i rani? Czy jest to łut szczęścia, czy zrządzeniem losu ma się po prostu pecha do partnerów?
Ludzie różnią się między sobą, lecz jednocześnie niektóre ich właściwości wykazują podobieństwa, co pozwoliło na dokonanie pewnych typologii. Pomagają one lepiej zrozumieć psychikę i subiektywny sposób postrzegania rzeczywistości oraz prawdopodobieństwo wystąpienia specyficznych zachowań w określonych sytuacjach. Wśród licznych koncepcji dotyczących miłości pomiędzy uczuciowymi partnerami coraz większą popularność zyskuje teoria przywiązania. To właśnie w obszarze przywiązania, które w największym stopniu wpływa na to, jak w danym związku wygląda miłość, często pojawiają się trudności. Wyzwania, jakie można wówczas napotkać, zależą od tego, na ile komfortowo ludzie czują się w fizycznej i emocjonalnej bliskości. Na pierwszy rzut oka można zauważyć, że niektórzy potrzebują częstych kontaktów lub wręcz ścisłego zespolenia, a inni wolą mieć więcej własnej przestrzeni i otwierają ją przed kimś tylko do pewnego stopnia. Różnice te objaśnia teoria przywiązania, a także oparte na niej koncepcje stylów przywiązania, które pomagają ująć siedem miliardów ludzi na świecie w zaledwie kilka grup, reprezentujących poszczególne style związane z repertuarem automatycznych reakcji i zachowań w bliskości. [...]
Zachęcam jednak, by przede wszystkim lepiej poznać samego siebie, dostrzec własne obawy, oczekiwania, sposób interpretacji zdarzeń i zachowanie w bliskości. Wiedzę o sobie samym warto gromadzić z miłością do siebie, wyrozumiałością i gotowością przyjęcia szerszej perspektywy patrzenia na miłość i rzeczywistość w związku. Teoria przywiązania nie tylko jest tym, co pomaga lepiej zrozumieć, czym jest dla nas miłość i jaką drogą najczęściej idziemy jej naprzeciw, lecz także wytycza kierunek możliwej zmiany. A kiedy już się wie, dokąd się zmierza i po co, łatwiej jest znosić trudy podróży. Mam nadzieję, że książka ta pomoże Czytelnikom w odnalezieniu własnej, najlepszej drogi dotarcia do swojego celu.
Katarzyna Lorecka