„Ta książka opowiada o dwóch kobietach, które spotkały się w powojennej Europie, zaprzyjaźniły i przez jedenaście lat prowadziły rozmowę w ponad sześciuset listach. Rzadko mówiły tylko o sobie, zawsze były ciekawe aktualnej sytuacji i życia intelektualnego tej drugiej”.
z „Przedmowy” Jensa Andersena i Jette Glargaard
W korespondencji Astrid Lindgren i Louise Hartung toczy się nieustająca rozmowa o życiu codziennym, pracy, marzeniach, literaturze, polityce, sztuce przyjaźni, a także o granicach miłości. Listy te są cennym dokumentem i portretem dwóch mądrych, samodzielnych i odważnych kobiet.
Książka została wzbogacona o blisko 30 unikatowych zdjęć.
Astrid Lindgren (1907–2002) – najbardziej znana na świecie autorka książek dla dzieci.
Wymyślanie historii dla najmłodszych zaczęła w wieku 34 lat, kiedy jej chora córeczka poprosiła o opowiedzenie jej czegoś. Tak powstała postać Pippi Pończoszanki, dziewczynki przełamującej konwencje świata dorosłych. Maszynopis nie został jednak zaakceptowany przez wydawnictwo. Pierwszą książką Astrid Lindgren przyjętą do publikacji została powieść dla dziewcząt „Zwierzenia Britt-Mari”. I tak w 1944 roku rozpoczęła się seria sukcesów szwedzkiej pisarki.
Napisała kilkadziesiąt książek, stała się jedną z najbardziej wpływowych osób w Szwecji. Książki słynnej Szwedki sprzedano do tej pory w ponad 100 milionach egzemplarzy i przetłumaczono na blisko 100 języków, często były także ekranizowane. Została uhonorowana dziesiątkami nagród szwedzkich i międzynarodowych, m.in. medalem Hansa Christiana Andersena (1958), International Book Award UNESCO (1993), Orderem Uśmiechu, a także nagrodą Right Livelihood Award w 1994 roku. 2 maja 1989 roku Uniwersytet Warszawski przyznał jej tytuł doktora honoris causa.
Louise Hartung (1905–1965) przyszła na świat w Münster jako najmłodsze z ośmiorga dzieci.
Będąc śpiewaczką, od połowy lat dwudziestych XX w. mieszkała w Berlinie, gdzie spotykała się z takimi artystami jak Kandinsky, Chagall i Paul Klee. Poznała też Bertolda Brechta i współpracowała z nim w 1928 r. przy prapremierze „Opery za trzy grosze”. Po zakończeniu II wojny światowej była zatrudniona w Hauptjugendamt (Głównym Urzędzie do Spraw Młodzieży) w Berlinie, gdzie zajmowała się między innymi propagowaniem czytelnictwa. Szczególnie zależało jej na wprowadzeniu książek Astrid Lindgren na rynek niemiecki.