Publikacja ta składa się z trzech części, zawierających rozprawy autorów polskich i niemieckich. Ukazuje ona z jednej strony recepcję wspólnych dla naszych kultur idei, z drugiej określa możliwe granice ich wzajemnego przenikania do struktur i rozwiązań programowych systemów szkolnych.
W części pierwszej znajdują się trzy rozprawy odnoszące się do wybranych fundamentalnych zagadnień metodologicznych współczesnej pedagogiki: Christoph Lüth przedstawia polemikę Schleiermachera z pedagogiką oświeceniową; Gerd Wegmarshaus pokazuje, jak „na nowo” można odczytywać poglądy J. Dewey’a na temat demokracji jako sposobu na życie w obszarze kształcenia, wychowania i komunikacji; M. Głażewski przedstawia zaś fenomenologiczną metodę poszukiwania pewności we współczesnej pedagogice.
Część druga skupia się na aspektach polityki oświatowej i modelach reformowania szkoły, które współstanowią o toczących się procesach socjalizacyjnych. Analizuje rolę programów szkolnych w doskonaleniu kooperacji, kultury szkolnej, kultur uczenia się i organizacji szkoły.
Część trzecia odnosi się do rodziny jako naturalnego środowiska życia oraz socjalizacji dzieci i młodzieży. Mówi o ruchu edukacji domowej jako alternatywnej formie edukacji i zaprasza do poszerzania możliwości wdrażania w polskiej rzeczywistości oświatowej doświadczeń pedagogów z różnych krajów, z uwzględnieniem realiów prawnych naszego systemu oświatowego.