Książka Andrzeja Słowikowskiego budzi zainteresowanie z wielu powodów. Przede wszystkim na wyjątkowe uznanie zasługuje jej oryginalny temat, bezprecedensowy w polskich praktykach badawczych nad Sorenem Kierkegaardem. Autor podjął bowiem brawurową próbę zinterpretowania fenomenu mów budujących Duńczyka. Uczynił to w kontekście teologalnych cnót: wiary, nadziei i miłości, jako tych, które wyrażają egzystencjalną postawę człowieka. Wobec Stwórcy, który objawia człowiekowi samego siebie i swoją Zbawczą Wolę, sprawiając, że każdy może odkryć potrzebę relacji międzyosobowych, bez których żadne działanie ludzkie nie miałoby znaczenia. Stąd egzystencja Pojedynczego, jako w pełni twórcza w swej wewnętrznej dynamice bycia, jawi się w niniejszej pracy jako kluczowe pojęcie interpretujące życie w wierze. Zaś nadzieja i miłość podkreślają ważny moment współistnienia i wspólnotowości losu, prowadzący ludzkość ku zbawieniu. Dzięki takiemu podejściu metodologicznemu książkę tę można usytuować na rzadko odwiedzanym filozoficzno-teologicznym pograniczu, które należałoby w tym przypadku zdefiniować jako duchową użyteczność. A co za tym idzie – tekst ten uwyraźnia, iż jedynym sensem istnienia jest miłość, do której prowadzą wszystkie drogi, poza drogą zabawy w życie. Tak oto lektura książki Inny Kierkegaard dostarczy wielkich korzyści duchowych i intelektualnych polskiemu czytelnikowi.
dr hab. Jacek Aleksander Prokopski, prof. PWr