Prezentowana książka stanowi próbę odczytania alternatywnych historii kobiet w pięciu najwybitniejszych powieściach Teodora Parnickiego. Zawarte w niej interpretacje zostały przeprowadzone z wykorzystaniem narzędzi wypracowanych na gruncie literaturoznawstwa, teorii historiografii, szczególnie zaś z antropologii i feministycznej krytyki literackiej. Studium m na celu odsłonięcie innego wymiaru powieściopisarstwa Teodora Parnickiego, ukazanie Genderowej wrażliwości autora „Nowej Baśni”, niejednokrotnie antycypującego w swej twórczości przemiany zachodzące w ponowoczesnej teorii historiografii.

Przedstawione analizy koncentrują się między innymi wokół zagadnień mitologii kobiecości, genealogii matrylineralnej, cielesności w historii oraz problemy płci, traktowanej jako istotny komponent kreowania narracji historycznej. Książka podejmuje również namysł nad relacją łączącą historię, mit i literaturę w powieściach Teodora Parnickiego oraz proponuje spojrzenie na jego twórczość z innej perspektywy, uwzględniając płeć doświadczenia historycznego, stawiającej w centrum zainteresowania postaci kobiet będących aktywnymi kreatorkami rzeczywistości oraz innych kulturowo i etnicznie, sytuujących się na marginesie Wielkiej Historii.