Monografia stanowi próbę ustalenia granic dozwolonej krytyki prasowej działalności osób pełniących funkcje publiczne. Temat jest niezmiennie, od wielu lat, interesujący poznawczo.

Żyjemy w świecie, w którym informacja jest towarem znacznie cenniejszym niż dobra tradycyjnie kwalifikowane do kategorii bogactw. Problematyka krytyki prasowej jest zatem szczególnie doniosła w dobie masowych form komunikacji. Praca obejmuje szereg istotnych zagadnień dotyczących m.in. konstrukcji prawa do krytyki, treści tego prawa, jak również prawa do ochrony prywatności jednostki oraz konfliktu pomiędzy wolnością prasy a ochroną prywatności. Zagadnienia te nie były dotąd przedmiotem całościowego opracowania w polskiej literaturze przedmiotu. W pracy zamieszczono bogatą dokumentację w postaci literatury przedmiotu i orzecznictwa sądowego polskiego i Europejskiego Trybunału Praw Człowieka w Strasburgu.

Monografia może być przydatnym źródłem wiedzy zarówno dla teoretyków prawa, jak i praktyków: sędziów, adwokatów czy radców prawnych. Polecana jest także studentom kierunków prawa i dziennikarstwa.