Celem książki jest odpowiedź na pytanie, jak zagadnienia ekologiczne są przedstawiane w teologiczno-społecznej refleksji proponowanej przez Światową Radę Kościołów, Konferencję Kościołów Europejskich oraz Kościół katolicki. Zamysłem autora było dokonanie możliwie syntetycznej, ale też reprezentatywnej i całościowej rekonstrukcji ekumenicznej nauki społecznej trzech wybranych nurtów w dziedzinie ekoteologii. Wychodząc od ogólnego omówienia tematyki ekologicznej w pracach Światowej Rady Kościołów, badanie jej dorobku ekoteologicznego przebiega przez ustalenie teologicznych wyznaczników pro­wadzonej w niej refleksji ekologicznej, by określić obszary jej działania na rzecz „sprawiedliwości ekologicznej". Omówienie refleksji ekoteologicznej w pracach Konferencji Kościołów Europejskich daje asumpt do ukazania relacji biedy i bogactwa do destrukcji ekologicznej po to, by przedstawić rozumienie „sprawiedliwości klimatycznej" w kontekście ekonomicznym i ekologicznym, a wreszcie ustalić znaczenie „zasady wystarczalności" jako pomocy w drodze do życia w harmonii ze Stwórcą i stworzeniem. Obrazu dopełnia opracowanie podstawowych założeń teologiczno-społecznej nauki Kościoła katolickiego o ekologii, które dają okazje do ukazania odpowiedzialności człowieka za środowisko naturalne, a wreszcie przedstawienia