Zebrane przez Autorkę studia i szkice pełnią funkcję rekonesansu, poznawczych wy-cieczek w różnych kierunkach, wypróbowywania nowych ujęć i kontekstów, tworzenia siatki pojęciowej, przerzucania kładek między literaturą polską a powszechną. Większość analizowanego materiału pochodzi z lat 50. i 60. XIX wieku, ale się do nich nie ogranicza. Tytułowa formuła „dziwne kształty życia” odnosi się tyleż do sytuacji eksperymentujących biografów, jak i do postawy autorki wobec ich poczynań, a także performuje reakcje czytelnika. Wyprawy Autorki w krainę biografistyki mają początek w miejscach ciemnych, nieoczywistych, stawiających opór rozumieniu.