Roman Brandstaetter (1906–1987) – wszechstronnie wykształcony i utalentowany prozaik, dramaturg i poeta, uznany tłumacz Szekspira i Biblii. Człowiek kulturowego pogranicza, twórca, w którego dziełach spotykają się odmienne tradycje, języki i religie. Zwłaszcza Pismo Święte wywarło znaczny wpływ na jego duchową, kulturową i językową wrażliwość oraz umocniło w nim przekonanie o etycznej powinności tworzenia.

Centralnym punktem Brandstaetterowskich sztuk, wokół którego dokonują się losy postaci, jest metanoja – duchowa przemiana. Umożliwia ona bohaterom dramatów realizację odkrytego na nowo sensu życia wbrew społecznym naciskom, wbrew logice i zdrowemu rozsądkowi, częstej masce konformizmu. Jest więc dramaturgia Brandstaettera teatrem odwagi – odwagi tworzenia: siebie (Odys), świata (Aktor), sztuki (Rembrandt), i odwagi ratowania świata (Dzień gniewu;, Cud w teatrze;). Odwagi bezwzględnie osobistej relacji z Bogiem i narażania się tym samym na śmieszność. Odwagi potrzebnej dzisiaj może nawet bardziej niż kiedykolwiek.
Tamara Trojanowska