Centralnym zagadnieniem rozprawy autorka czyni pojęcie dramatu, w którym koncentrują się różne dyskursy - literacki, filozoficzny i estetyczny. Ze względu na właściwości strukturalne stanowi on dla Różewicza pretekst do podjęcia dialogu o życiu, człowieku i świecie. Reguły, jakimi rządzi się Różewiczowski dramat, przekładają się na reguły rządzące światem. Punkt wyjścia rozważań stanowi filozofia dramatu księdza Józefa Tischnera. W rozumieniu tego filozofa dramat ma wymiar egzystencjalny, filozoficzny, obejmuje swym znaczeniem istnienie każdego człowieka.