Konfrontowanie ze sobą różnych sposobów refleksji nad dobrostanem zwierząt wynika z naczelnego założenia, jakim jest dążenie do jego poprawy. Podejmują ten temat zarówno nauki społeczno-humanistyczne, jak i przyrodnicze. […] Na gruncie humanistyki zagadnienia z zakresu animal studies w Polsce pojawiły się w zasadzie dzięki pionierskim pracom literaturoznawców i językoznawców zajmujących się anglosaskim kręgiem kulturowym. Te działania, przenoszące na polski grunt idee posthumanizmu, dzisiaj konfrontują się z koniecznością merytorycznego poszerzenia o praktyczną wiedzę z zakresu etologii zwierząt, ich potrzeb psychologicznych, fizjologicznych i behawioralnych, a także z zakresu analizy ekosystemów. Okazuje się jednak, że na gruncie nauk ścisłych, w szczególności zootechnicznych, także humaniści drążą poznawcze korytarze. Przepływ idei pomiędzy obydwoma obszarami jest więc nieunikniony, nawet jeśli odbywa się na zasadzie opozycji i odpierania argumentacji drugiej strony: zmusza do refleksji, kwestionuje, burzy, a potem pozwala modyfikować. (prof. Hanna Mamzer)

Książka ta jest zachętą do wzięcia udziału w debacie społecznej na temat postępującej i nieuchronnej zmiany w naszym stosunku do świata zwierząt. Autorzy artykułów wywodzą się z rozmaitych środowisk: od akademickich do NGO'sów. Jest więc Dobrostan zwierząt. Różne perspektywy pozycją interdyscyplinarną, stymulującą dyskurs między dyscyplinami oraz między rozmaitymi środowiskami społecznymi. Poszczególne teksty nie mogą być oceniane wedle takiego samego schematu akademickiego. Ich różnorodność jest wielką wartością tej pracy. (prof. Wojciech Pisula)