Niekiedy współczesny człowiek zatrzymuje się nie tyle na sobie, ile na swym zdrowiu. Dzieje się tak wówczas, gdy jeden z jego organów cierpi, sygnalizując zagrożenie chorobą. Jeszcze groźniejszym zjawiskiem są schorzenie psychiczne, które potrafią zamienić się w groźny wir wciągający pacjenta coraz głębiej w niego, odrywając go od otoczenia i niszcząc. Zainteresowanie własną chorobą trudno jednak nazwać poznawaniem siebie, to kolejne pułapki uniemożliwiające to poznanie.
Człowiek może poznać siebie jedynie wówczas, gdy stać go na pewną obiektywną ocenę zarówno tego, co przeżywa, jak i wszystkich odniesień do otoczenia. Jest to możliwe pod warunkiem zachowania dystansu i umiejętności spojrzenia na siebie oczami Stwórcy. On bowiem posiada obiektywną wiedzę o każdym z nas.
Już starożytni Grecy wzywali do poznania siebie samego. Objawianie, jakie Bóg przekazał ludzkości przez naród wybrany zmierza również w tym kierunku. Współczesna wiedza może w tym pomóc, o ile nie pokawałkuje człowieka i nie straci z oczu tajemnicy jego osobowości, która jest harmonią wszystkiego co cielesne i duchowe w człowieku.