Czerwony Kapturek

Niezwykłe wydarzenie literackie!
Klasyczne baśnie – „Czerwony Kapturek”, „Śpiąca królewna”, „Kopciuszek”, „Królewna Śnieżka w domu siedmiu krasnoludków” – opowiedziane prawie sto lat temu przez chilijską poetkę noblistkę Gabrielę Mistral, nowocześnie zilustrowane przez młodych artystów, przełożone przez Krystynę Rodowską, wybitną tłumaczkę i poetkę. Wiersze napisane z ogromnym wyczuciem, ale bez słodzenia czy łagodzenia oryginału, nawiązują do wersji Charlesa Perraulta lub braci Grimm. Każda książka to edytorska perełka, co potwierdzają liczne nagrody, między innymi Honorowe Wyróżnienie w kategorii „Nowe horyzonty” na Międzynarodowych Targach Książki dla Dzieci w Bolonii w 2014 roku.
Gabriela Mistral (właściwie Lucila de María Godoy Alcayaga) – urodziła się w 1889 roku w miejscowości Montegrande w niedostępnych, wysokich Andach. Chilijska poetka, dyplomatka i działaczka oświatowa. Już jako nastolatka zaczęła pracować jako nauczycielka, co kontynuowała przez wiele lat. Jej debiutem poetyckim były słynne Sonetos de la muerte (Sonety śmierci), nagrodzone w 1914 roku na konkursie literackim w Santiago de Chile. Gabriela Mistral należała do ludzi otwartych na różne doświadczenia i kultury, w związku z pracą w służbie dyplomatycznej dużo podróżowała po Ameryce Łacińskiej i Europie. Żywo angażowała się w sprawy społeczno-polityczne, a także w rozwój systemu edukacyjnego w Ameryce Łacińskiej. Pisała do największych chilijskich gazet. Poezję tworzyła pod pseudonimem literackim, którego przyjęcie było wyrazem uznania dla jej ulubionych twórców Gabriele D'Annunzio i Frédérica Mistrala. Jej wiersze cechuje duża emocjonalność i bezpośredniość wyrazu, odczucie namacalnej obecności rzeczy i zjawisk natury, takich jak chleb, woda, sól, powietrze, ziemia, góry. W 1945 roku, jako pierwsza w historii Ameryki Południowej, otrzymała literacką Nagrodę Nobla. Zmarła w 1957 roku w Nowym Jorku, gdzie pełniła funkcję konsula chilijskiego. Jej literacka spuścizna obejmuje prozę i poezję, wiele jej utworów przechowuje archiwum Biblioteki Narodowej Chile.
Krystyna Rodowska – urodziła się w 1937 roku we Lwowie. Poetka, tłumaczka literatury hiszpańskojęzycznej i francuskiej, eseistka. Absolwentka filologii romańskiej na Uniwersytecie Warszawskim. W latach 1979–1993 kierowała działem literatury hiszpańskojęzycznej w miesięczniku „Literatura na Świecie”. Współpracuje z wieloma pismami literackimi, w tym z „Kwartalnikiem Artystycznym”, „Twórczością”, „Odrą”. Tłumaczyła i publikowała utwory m.in. Jorge Luisa Borgesa, Octavia Paza, Pabla Narudy, Federica Garcii Lorki, André Bretona, Francisa Ponge'a, Michela Deguy, Jacques'a Roubaud. Za swą twórczość wielokrotnie nagradzana, m.in. nagroda „Literatury na Świecie” za przekłady poezji latynoamerykańskiej (1991), nagroda ZAIKS-u za wybitne osiągnięcia w zakresie przekładów z literatur francusko- i hiszpańskojęzycznych (2005), Oficerski Order Literatury i Sztuki, przyznany przez Minister Kultury Francji (2015), Srebrny Medal Zasłużony Kulturze Gloria Artis (2016). Jest członkinią Stowarzyszenia Pisarzy Polskich, PEN-clubu i ZAIKS-u.