Czechy a Polska na progu czasów nowożytnych to tworzący całość zbiór 35 studiów przedstawiających obraz wspólnych dziejów Czech i Polski w epoce wczesnonowożytnej, ze szczególnym uwzględnieniem społeczeństwa stanowego, systemu politycznego, rozwoju kulturalnego i religijnego. Książka przedstawia wszystkie składniki czeskiego społeczeństwa (władca, arystokracja, szlachta, mieszczaństwo, poddani) i jego stosunek do Polski w okresie, który charakteryzował się w XVI w. wyraźnymi tendencjami polonofilskimi w Czechach, ale także silnymi postawami czechofilskimi w Polsce. W pracy dużo uwagi poświęcono ewolucji konstytucyjnej i prawnej w krajach Korony Czeskiej, kwestiom narodowościowym i obronie przed ekspansją zewnętrzną, zawarto również sylwetki czterech panujących, którzy w istotny sposób wpłynęli na dzieje Czech i Europy Środkowej w XVI–XVII w. Okres wczesnonowożytny przedstawiono w ramach dziejów tysiącletnich stosunków między Polakami i Czechami, w ich dążeniach do stworzenia Europy Środkowej jako przestrzeni dla swobodnego rozwoju zarówno narodów słowiańskich, jak i innych. Uwzględniono także osiągnięte wyniki oraz zadania historiografii i historyków, próbujących rzucić światło na dzieje obu narodów w taki sposób, aby mogły one również przemówić do człowieka XXI w.