Książka dotyczy losów dorosłych osób. które w latach 1970-1990 były wychowankami placówek opiekuńczo-wychowawczych. przede wszystkim domów dziecka. Autorka charakteryzuje w układzie chronologicznym kolejne fazy życia narratorów wraz z uwarunkowaniami tych faz oraz ukazuje zróżnicowanie przebiegu biografii badanych w okresie dorosłości. Udowadnia przy tym. że dość powszechne. jak się zdaje. przekonanie o klęsce życiowej. stanowiącej nieuchronny efekt instytucjonalizacji w dzieciństwie. nie jest prawdziwe. Opracowanie osadzone jest w tradycjach socjologii jakościowej. w szczególności socjologii biografistycznej. W jego zakończeniu zamieszczono rekomendacje dla instytucji polityki społecznej i organizacji pozarządowych. Książka z pewnością wzbudzi zainteresowanie nie tylko badaczy i studentów nauk społecznych. ale także praktyków - pracowników socjalnych. asystentów rodzinnych. wychowawców oraz pedagogów i psychologów pracujących z dziećmi ze środowisk defaworyzowanych i z ich rodzinami.