Czy ktoś, kto jest sam, musi być jednocześnie samotny? - pyta Muller. Czy samotność musi przynosić wyłącznie smutek i poczucie opuszczenia? W swoich rozważaniach autor zaprzecza obiegowym sądom na temat bycia samemu i bycia samotnym. Wskazuje na pozytywne aspekty samotnego zmagania się z codziennością i udowadnia, że właśnie wtedy, gdy pozostajemy sami, mamy możliwość poznania samego siebie i zobaczenia prawdziwej wartości życia. Pomaga w tym m.in. odpowiednio pojmowana kontemplacja, dzięki której człowiek dojrzewa i zaczyna rozumieć więcej, niż pojmował wcześniej, żyjąc w ciągłym ruchu i zgiełku współczesnego świata.