Kolejny, już dziesiąty, publikowany w serii Dominikańskiego Instytutu Historycznego tom zawiera monografię kultu błogosławionego Czesława, Beatus Ceslaus natione Polonus. Publikacja obejmuje szeroki zakres zagadnień związanych z powstaniem i rozwojem kultu błogosławionego Czesława na Śląsku i w Polsce od XIII do XVIII wieku. Centrum kultu Czesława przez cały badany okres znajdowało się we wrocławskim klasztorze pw. św. Wojciecha, a jego głównymi propagatorami byli dominikanie. Dominikanie wrocławscy już w XV w. starali się kreować Czesława na patrona Wrocławia. Działania te zyskały na sile w okresie kontrreformacji, a nasz bohater stał się drugim obok św. Jadwigi rodzimym świętym na Śląsku. Na ziemiach Rzeczypospolitej kult ten rozwijał się w związku z kultem św. Jacka, którego uważano za brata Czesława, oraz ze względu na zagrożenie tureckie.
Podstawą źródłową badań podjętych przez autora była głównie literatura hagiograficzna, obejmująca żywoty, legendy, relacje o cudach, translacjach relikwii, biografie, katalogi świętych. Wśród nich główną rolę odgrywały żywoty Czesława. Zabytki sztuki związane z kultem (obrazy, grafika, sprzęty liturgiczne, ołtarze, kaplice, relikwiarze, wota, ofiary itp.) pozwoliły zrekonstruować ikonografię wrocławskiego patrona oraz określić przejawy jego kultu w przestrzeni świątynnej.