Jest to monograficzny zbiór artykułów poświęconych tytułowej konwencji i jej obecności w różnych kręgach kulturowych. Bajka zwierzęca jako forma opowieści o zwierzętach bądź o zwierzętach i ludziach od dawna frapowała badaczy, czego dowodzę liczne prace monograficzne rozpatrujące poszczególne odmiany omawianego gatunku, np. bajkę ezopową. Większość rozważań naukowych odnosi się jednak do artystycznej odmiany bajki, a w nieznacznym stopniu obejmuje bajkę ludową, szczególnie w jej tradycyjnym obiegu z XIX i początku XX wieku. Niniejsza praca ma na celu przybliżenie tej marginalizowanej w refleksji badawczej formy folkloru, zarówno poprzez charakterystykę jej źródeł, prezentację stanu badań i opis samej konwencji, jak i realizujących ją wybranych tekstów wywodzących się z tradycji ustnej. Ponieważ ludowa bajka zwierzęca kształtowała się także pod wpływem bajek literackich, a jednocześnie sama na nie oddziaływała, w prezentowanym tomie znajdują się również artykuły omawiające tego typu relacje. Całość składa się z trzech części prezentujących tematykę kulturowych kontekstów bajki zwierzęcej (część I), ukazujących bajkę zwierzęcą w tradycji ludowej (część II) oraz w tradycji literackiej (część III).