Źródło informacji dla sympatyków bliskowschodniej sztuki walki wypełnia lukę w badaniach nad dziejami wojskowości Starożytnego Wschodu. W ciekawy sposób przedstawiono w nim powstanie sił zbrojnych i działania wojenne państwa asyryjskiego, prowadzące do narodzin imperium. W dobie rywalizacji asyryjsko-chaldejskiej w VIII i VII w p.n.e. Babilon kilkukrotnie przechodził z rąk do rąk. Rządzący nim angażowali się w antyasyryjskie spiski, a panowanie nad nim stanowiło znaczący element walki o władzę w łonie klasy rządzącej asyryjskiego imperium. Już zdawało się, że mury Babilony zatrzymają niepokonaną armię asyryjską... Chaldejczykom zabrakło jednak nie woli walki, a... żywności. Ceny jęczmienia osiągnęły niebotyczny pułap, lecz i tak nie można go było dostać. Na ulicach i placach poniewierały się ciała, których nie miał kto grzebać. Miasto padło wzięte głodem. Wtedy dokonano rzezi. Nie oszczędziłem mieszkańców, ani starych, ani młodych. Ich zwłokami pokryłem całe dzielnice. Splądrowałem i zniszczyłem, domy od fundamentów po dachy strawił ogień. Poprzez środek miasta wykopałem kanały, zatopiłem to miejsce wodą, budynki obróciłem wniwecz aż do fundamentów. Zniszczyłem (Babilon) bardziej niż to uczynił potop chełpił się Sanherib.