Książka poświęcona jest ludziom, którzy przemieścili się poza granice wyznaczone im przez państwo i etnografów. Autor unika narzucania polskiej perspektywy narodowo-wyzwoleńczej na znacznie bardziej intymne relacje pomiędzy ludźmi, dyskursami, instytucjami etnicznymi, granicami i aparatem państwowym. W celu odtworzenia tych relacji autor przemieszczał się i współżył z osobami, które wytwarzały buriacką tożsamość. Byli to Buriaci mieszkający w Moskwie, a także Buriaci Szenecheńscy – repatrianci z Chin.