Opowieść o kacie. Kacie, którego postać odbiega znacznie od powszechnych wyobrażeń o ludziach tej profesji. To człowiek bezwzględny, wykonujący swoją pracę perfekcyjnie, ale jednak – jak się okazuje – przede wszystkim CZŁOWIEK. W świecie, w którym przyszło mu żyć, okrucieństwo jest czymś najzupełniej naturalnym, a jego mistrzostwo w zadawaniu mąk i śmierci jedynie dopełnia tego obrazu. To postać tajemnicza, która nosi w sobie straszny, a zarazem romantyczny sekret. To ktoś, kto potrafi schwytać i uwięzić ludzką duszę, adept najlepszej na świecie Akademii Katowskiej. Akademii, którą zniszczył własnymi rękami, aby dokonać zemsty i ponieść tę zemstę w świat. To ktoś, kto jednym dotknięciem potrafi sprawić, aby zginął nie tylko jeden człowiek, ale nawet całe miasto. I korzysta z tego strasznego daru do chwili, gdy dociera do niego, że taki rewanż nie ma sensu, bo ludzi nie zmieni nic, największy nawet strach.
W powieści „Gwiazdozbiór Kata” można znaleźć wszystko, co opisuje przełom wieków szesnastego i siedemnastego (ale też chyba wszystkie inne czasy): honor i zdradę, waleczność i tchórzostwo, szlachetność i nikczemność, miłosierdzie i okrucieństwo, sprawiedliwość i szatańskie zło, a przede wszystkim miłość i nienawiść.
To historia zarówno mrożąca krew w żyłach, jak i potrafiąca wzruszyć aż do łez, a przy tym zmuszająca do refleksji nad prawdziwą naturą człowieka.