W dziedzinie tych stosunków między państwem a podatnikiem, które dotyczą sprawiedliwości, dobrze jest, by ustawodawca wiedział nie tylko jak jest, ale także jak powinno być, oraz, co nie mniej ważne, jak może być. Piękne - a tego dotyczy idea sprawiedliwości - są bowiem nie rzeczy łatwe, lecz trudne. Ich rozwiązanie - w dziedzinie opodatkowania - zapewnia równowagę pomiędzy interesem publicznym a interesem jednostki.

Sędzia odpowiada za sposób, w jaki prawo zostaje użyte. O tym decyduje zarówno sędziowska niezawisłość, jak i rozum sędziego, pozwalający zachować mu wierność samemu sobie, zarówno w kwestiach dotyczących prawa, jak i w kwestiach, które dotyczą aksjologii.

Sędzia, w imię uniwersalnej wartości, jaką jest idea sprawiedliwości prawa, może i powinien, w szczególnych przypadkach, odstąpić od literalnego brzmienia przepisu. Może tak uczynić po to, by nadać prawu, w procesie jego stosowania, sprawiedliwą treść.

Sędzia może reguły prawa uchwalonego przez prawodawcę, w pewnych szczególnych sytuacjach, z powołaniem się na uniwersalne wartości aksjologiczne - przekształcać, a więc rozwijać i uzupełniać.

Prawo, które współtworzy sędzia sądu administracyjnego, uzupełniając w tym względzie prawodawcę, powstaje w zupełnie innym trybie, aniżeli prawo czerpiące swoją legitymizację ze źródeł prawa formalnego. Ma też - właśnie z uwagi na to - innych charakter.