Akademia Lubrańskiego jest interesującym przykładem bardzo zaniedbanej cząstki naszej wspaniałej staropolskiej, poznańskiej tradycji. Wystarczy wspomnieć, że niniejsza książka jest pierwszym całościowym opracowaniem dziejów tej szkoły. Szkoły, która swego czasu przez historyka Marcina Kromera nazwana została rywalką Akademii Krakowskiej.

Akademia Lubrańskiego była pierwszą polską szkołą humanistyczną, posiadała wspaniały gmach, znakomitych pedagogów, własne podręczniki. Dzięki nowoczesnemu programowi nauczania do Akademii ściągali uczniowie nawet spoza granic Polski, uczyli się tutaj też wielcy Polacy: Klemens Janicki, Józef Struś czy Jan Śniadecki.

Autor starał się przedstawić Akademię przede wszystkim jako instytucję oświatową, koncentrując się na ukazaniu celów kształcenia i metod prowadzących do ich realizacji wraz z zachodzącymi zmianami. Niektóre spośród nich zaś miały doniosłe znaczenie i chociaż były ostrożne, to torowały drogę późniejszym reformom oświatowym.