Autorzy postawili sobie zadanie badawcze polegające na przedstawieniu procesu budowy Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej i różnych aspektów jego funkcjonowania na przestrzeni siedmiu dekad istnienia. Pokazują pierwszy etap tworzenia uczelni w latach 1944–1949, który nierozerwalnie łączy się z osobą jej twórcy – rektora prof. Henryka Raabego. Analizują kolejny okres funkcjonowania uniwersytetu, który przypadł na lata 1950–1959, gdy budowano materialne podwaliny uczelni, a kolejne reorganizacje nadały mu ostateczną strukturę i kształt naukowy. Prezentują następny etap dynamicznego rozwoju materialnego i naukowego uniwersytetu, który nierozerwalnie wiąże się z blisko 10-letnią kadencją rektora prof. Grzegorza Leopolda Seidlera. Wskazują na istotne przeobrażenia uczelni w burzliwych latach 80. Wreszcie próbują pokazać, jak uczelnia uczyła się trudnej samodzielności w warunkach transformacji ustrojowej lat 1989/1990 i odnajdywała swoje miejsce w gospodarce rynkowej oraz systemie demokratycznym państwa.