Tomik wierszy Ewy Kacy, który masz przed sobą, to początek drogi, a podróż ta zaczyna się od ciszy. To pierwszy krok, żeby spojrzeć w głąb siebie bez konieczności otwierania drzwi. Utwory, które w nim znajdziesz, są przejściem z codzienności w świat metafizyczny. Zostawiają w nas subtelny ślad, pomagają odkryć siebie na nowo, prowadząc językiem prostym, ale nie banalnym. Ewa w swoich utworach pokazuje świat, w którym codzienność przechyla się delikatnie w stronę niezwykłości, a proste gesty przepełnione są emocjami. Jej poezja nie podnosi niepotrzebnie głosu. Ona oddycha własnym rytmem, jest kompasem, który nam przypomina, że nie zawsze trzeba wstępu, żeby gdzieś wejść. Jest uważna na szczegóły, na przemyślenia. Spróbuj odnaleźć w tym tomiku lustro, które przypomni ci, że światło jest gdzieś blisko. Czasami wystarczy tylko odsunąć zasłonę, wsłuchać się w świat i zamiast klucza użyć wiersza, a zamiast wstępu – skorzystać z chwili ciszy.
***
przenikam przez mgłę
a tak chciałabym
przez serce
bliżej do nieskończoności
i rozumu
bliżej Boga –
moją wiarę potwierdza to
że coraz bardziej wątpię
w istnienie białych myszek
kotków kurzu
na podłodze pod szafą
albo w głowie
ślady gołębi w śniegu
są jak aureola
uśmiecham się do siebie
w śnie
nie istnieję
stoję pod krzyżem –
Pan oplata drzewo
i moje miłujące
kolejną stację krzyżową
ciało
