Książka Justyny Budzik poświęcona jest twórczości siedmiu polskich poetów (kilku pokoleń) osiadłych w Kanadzie w różnych dekadach po zakończeniu II wojny światowej. Poezja Bogdana Czaykowskiego, Andrzeja Buszy, Floriana Śmieji, Wacława Iwaniuka, Edwarda Zymana, Marka Kusiby i Romana Sabo posłużyła Autorce do wnikliwej refleksji na temat sytuacji polskiego twórcy w Kraju Klonowego Liścia, „ze szczególnym uwzględnieniem dychotomii zadomowienia i wyobcowania" (jak czytamy we Wstępie). W pracy znajdziemy rozważania na temat wielorakich aspektów (m.in. psychologicznych, społecznych, filozoficznych bądź artystycznych), jakie wiążą się z sytuacją wygnania.

Studium krakowskiej badaczki jest rzeczowym i kompetentnym opisem niezwykle ważnej, a wręcz fundamentalnej dla każdego pisarza - emigranta, problematyki kształtowania własnej przestrzeni duchowej, rozpiętej antynomicznie pomiędzy byciem „obcym" a byciem „tutejszym". Justyna Budzik wykorzystała nie tylko znakomity warsztat literaturoznawczy, lecz także swoje rozległe umiejętności filologiczne i translatorskie. Zebrała wiele materiałów niepublikowanych, przeprowadziła liczne wywiady, dotarła do ciekawych zbiorów archiwalnych. Wykazała się solidnym przygotowaniem teoretycznym, konsekwencją metodologiczną, przenikliwością i erudycją. To niewątpliwie ważna i potrzebna praca, która wzbogaci wiedzę nie tylko o polsko-kanadyjskich relacjach w literaturze emigracyjnej i postemigracyjnej, lecz także o problematyce dwukulturowości i zadomowienia w wielu wymiarach współczesnego świata.
Z recenzji prof. dr. hab. Janusza Pasterskiego