Powieść Niewrzędy (która równie dobrze może być określona jako zbiór powiązanych ze sobą opowiadań) to historia rozpisana na dziesięć rozdziałów, z których każdy opisuje kolejny etap z życia bohatera w inny sposób. Mamy więc ograniczoną do dialogów blokerską gawędę, strumień świadomości, naukową rozprawę architektoniczną, prozę poetycką itd. Wszystkie te formalne gry, pomagające spojrzeć na historię z różnych punktów widzenia, doskonale uwypuklają klasyczną fabułę. Niewrzęda opisuje bowiem dorastanie w nijakim blokowisku w okresie zmian społeczno-politycznych. Świetny rozdział "blokerski" jest analizą umysłowości młodych ludzi epoki grunge'u i może uchodzić za kanon pokoleniowego głosu w sprawie lat dziewięćdziesiątych ubiegłego wieku. Pozostałe rozdziały stanowią kolejne odsłony zmian w psychice młodego człowieka zmierzającego ku dorosłości - odkrywanie własnej seksualności, próba zwalczenia traum z dzieciństwa, uświadomienie sobie roli przypadku w życiu - a każdy z nich zaskakuje oryginalnością i pomysłowością.
Maciej Robert, Życie Warszawy