W pogardliwym odrzucaniu populizmu zawiera się, jak sądzę, negacja polityki tout court i założenie, że zarządzanie społeczeństwem to domena władzy administracyjnej, której legitymizacja opiera się na odpowiedniej wiedzy o tym, czym jest „dobre” społeczeństwo. Jest to odwieczny dyskurs „filozofii polityki” zainicjowany przez Platona. „Populizm” zawsze kojarzony był z niebezpiecznym ekscesem kwestionującym jasno określone formy racjonalnego społeczeństwa. Moje zadanie, jakie sobie określiłem (…) polega więc na uwidocznieniu specyficznej logiki zawartej w owym ekscesie oraz na wskazaniu, że miast być właściwą zjawiskom marginalnym, jest ta logika wpisana w realne funkcjonowanie każdej przestrzeni wspólnotowej
( z Przedmowy )