Wybór pism najważniejszego – obok Romana Dmowskiego i Zygmunta Balickiego – myśliciela Narodowej Demokracji, który w swoich artykułach tworzył zręby ideologii endeckiej i formułował główne zasady polityczne środowiska, na przełomie XIX i XX wieku odgrywającego kluczową rolę w kształtowaniu polskiej polityki. Popławski definiował, czym jest patriotyzm i jak powinien być przekuwany na praktyczne działania w sytuacji braku niepodległości i w obliczu antypolskiej polityki zaborców. Rozważał kwestię, czym jest naród polski i jak w świadome życie narodowe włączyć dotąd obojętne – a niekiedy wręcz wrogie – w tym względzie masy ludowe. Jego pisma polityczne łączyły funkcję agitatorską – przekonywania do programu, który formułował dla Polski – z analityczną – chłodnej analizy i oceny trendów w polityce międzynarodowej i wewnętrznej, zwłaszcza Rosji i Niemiec, a także procesów społecznych, gospodarczych, kulturowych i politycznych zachodzących wśród Polaków. Czynią one z Popławskiego jednego z najwybitniejszych polskich publicystów swej epoki – epoki, która należała do najbardziej interesujących i twórczych w dziejach polskiej myśli.