Książka wpisuje się w awangardowy obecnie nurt etyki stosowanej (etyki praktyk społecznych). Wątki przewodnie to: wzajemne relacje między deontologią, arctaizmem i supererogacją jako modelami etyki stosowanej w kontekście ich społecznej funkcjonalności, moralne komponenty profesjonalizmu, intrakategorialne zależności między odpowiedzialnością indywidualną, zbiorową i instytucjonalną, zagadnienia form sprawiedliwości/niesprawiedliwości społecznej oraz problemy i paradoksy komunikacji interpersonalnej - pojętej jako społeczny fakt normatywny.