Kaprys

Ona – kapryśna, skoncentrowana na skrupulatnym wypełnianiu codziennych obowiązków – skrywa jakąś tajemnicę. On – nieświadomy tego – usiłuje rzetelnie wypełniać rolę przywódcy stada, w bezsilnym zmaganiu z jej utrwalonym stanem niezadowolenia, które nazywa tęsknotami. Mimo wzajemnego emocjonalnego zaangażowania próby budowania bliskości kończą się fiaskiem. Dwie samotności, kobieca i męska, sycą się powszednimi mikrodramatami rozgrywanymi w ciszy czterech ścian, twarzą w twarz.
Po latach dorosła córka tej pary, singielka z wyboru, sprowokowana szokującym listem nieznajomego, udaje się w podróż powrotną do źródeł ciszy, do krainy dzieciństwa i przypadkiem odkrywa nigdy nie ujawnioną przez matkę tajemnicę.
W losy głównych bohaterów wplątują się damsko-męskie historie sąsiadów i znajomych lub gawędy od nich zasłyszane. Jest tu wytwórca parasoli dla swej umiłowanej wszetecznicy połykający żyletki, jest i rzeźnikowa, która czmycha w siną dal z trenerem piłki siatkowej, jest i profesorowa, która przyjmuje pod swój dach kochankę męża i wiele innych postaci, których miłosne przeżycia, wkomponowane w znój istnienia, składają się na tę przypowieść o relacjach kobiety i mężczyzny, estrogenu i testosteronu, samczości i samiczości, przypowieść, której zaskakujący finał otwiera rozdział nowej tajemnicy.