Jest to jedna z ostatnich prac Ortega y Gasseta, nieukończona i opublikowana po jego śmierci. Autor próbuje dowieść w niej, czym jest pojęcie zasady ogólności, a dla Leibniza w szczególności. W tym celu sięga do całej tradycji filozoficznej - od Parmenidesa po czasy współczesne. Dokonana przez Ortegę analiza kolejnych etapów rozwoju teorii dedukcji jest błyskotliwym, pełnym dygresji studium, napisanym na żywo i z polemicznym zacięciem.