Jeden z najwybitniejszych myślicieli rosyjskich przełomu XIX i XX wiekupodejmuje w książce kluczowe pytania chrześcijaństwa, życia religijnego, zbawienia. Odwołuje się z jednej strony do tradycji Starego Testamentu, z drugiej bada oblicze nauk Chrystusa jako sędziego Świata, opisuje ekstremalne formy wiary, na przykład samospalenia i zakopywanie żywcem, jakie miały miejsce w owym czasie w Rosji.