Simone de Beauvoir opisuje grupę ludzi skupionych wokół Alberta Camusa i Jeana-Paula Sartre'a, którzy – choć nie byli ani ekspertami, ani specjalistami, ani nauczycielami akademickimi - zajmowali się kulturą wyższą bezinteresownie, w przekonaniu, że jest ona sama w sobie wartością i zarazem stanowi niezbędny składnik życia publicznego.
Powieść ukazuje grupę francuskich intelektualistów, którzy pragną pomóc w przeobrażeniu współczesnego świata i tym samym zmuszeni są do krytycznego spojrzenia na siebie, własne przywileje i wartości uznawane dotąd za nietykalne.