Tworzą sicze podobne kozackim, jednak podczas pełni Księżyca mogą się przemieniać w Wilki, a wówczas zwierzęca natura bierze w nich górę, choć potrafią też nad nią panować. Skąd przyszli, tak naprawdę nie wiadomo. Jedni wywodzą ich od Scytów, a właściwie jednej z gałęzi tego ludu, drudzy przypisują ich powołanie do życia samemu Lucyferowi, jeszcze inni mają ich za plemię, na które rzucono straszną klątwę. Żyją tak, by nie wchodzić człowiekowi w drogę, jednak kiedy Ukraina zaczyna się zaludniać, coraz trudniej im zachować w tajemnicy swoje istnienie. 
Wszyscy wiedzą na pewno tylko jedno –Wilkozacy budzą grozę w tych, którzy się z nimi zetknęli, a nawet w tych, którzy tylko o nich słyszeli.
Waleczny kozak Serhij, po utracie ukochanej oraz niedawno narodzonej córeczki, musi się zmierzyć z tą grozą pośród wojennej pożogi. Złośliwy jak zawsze los, robi wszystko, by mu to utrudnić.
Tymczasem Wilkozacy zostają uwikłani w wojnę między Rzeczpospolitą a buntownikiem Chmielnickim, co jeszcze bardziej komplikuje sprawy… Knowania, zdrady, potyczki, bitwy, obleganie miast… Wojna jest straszna, straszniejsza nawet od bezlitosnej natury Wilkozaka. Bo on bywa wprawdzie okrutny jak zwierzę, lecz nie ma przecież istoty bardziej okrutnej od człowieka. I właśnie tego aspektu „człowieczeństwa” Wilkozacy muszą się nauczyć.