Te wiersze wzruszają i opowiadają o uczuciach, tęsknocie, nie tylko do miejsca urodzenia. „Mała Ojczyzna” zostaje odnotowana poprzez wizerunki i portrety najbliższych autorowi osób. W tych obrazach Matka-Ziemia i Mama stanowią nierozerwalny związek, uniwersalna prawda o niepodważalnych wartościach naszego duchowego i materialnego świata. W takich wierszach jak To ty mamo czy Matczyne serce oddaje Nowacki hołd nie tylko swojej, ale przede wszystkim matczynej miłości. Miłość Matki to do dziś dla niego światełko w tunelu, drogowskaz życia. Tomik jest właściwie „pamiętnikiem lirycznym”. To przede wszystkim historia miłości do ukochanej kobiety, miłości odwzajemnionej i szczęśliwej. I to nieważne, że ukochana osoba nie żyje, ważne że miłość przetrwała, że pamięć, wszechogarniająca, jest lub bywa, że współtworzy codzienne życie. Ta poezja mówi o czymś niepowtarzalnym, że oto biegnie rytm codziennego życia, ale właśnie w tym biegu, w gąszczu spraw ważnych i istotnych, w smutkach i radościach, ta jedna, jedyna, po prostu Ona – jest obecna. Tak jak obecna jest tęsknota. Jeden z rozdziałów tego tomiku zatytułowany „Z Tobą być” jest poświęcony tej romantycznej miłości. Tytuły wierszy mówią same za siebie: Wiem, że jesteś, Wołam cię, Bądź czy Na falach uniesień dopłynę. To czułe i równocześnie mądre utwory, niektóre z nich, jak choćby Dzień Zaduszny, przyprawiają o skurcz serca. Dzień Zaduszny jest rodzajem przesłania, przypomnieniem czym jest pamięć, że brak pamięci rodzi zło i znieczulicę. Liryki Nowackiego są w większości pisane klasyczną frazą, dobrze rytmizowane, i co ważne potrafią nawiązać do najlepszych tradycji polskiego wiersza. Jak choćby w wierszu Poeci tylko czasem umierają. Dla tych, którzy lubią poetów-serca, polecamy.