Omawiane zagadnienia dotyczą specyficznie rozumianej fazy poprzedzającej zawarcie umowy, w której, w związku z nagannymi działaniami bądź zaniechaniami kontrahentów, powstaje szkoda oraz obowiązek jej naprawienia. Chodzi m.in. o sytuacje, w których umowa zostaje zawarta, ale z różnych powodów okazuje się później dotknięta sankcją nieważności, bezskuteczności, czy też w inny sposób wadliwa (np. z powodu wady oświadczenia woli, braku zdolności do czynności prawnej, czy przekroczenia zakresu umocowania). Zasadniczym przedmiotem analizy jest problematyka indemnizacji majątkowego bądź niemajątkowego uszczerbku wyrządzonego naruszeniem zaufania jednej ze stron do pomyślnego zawarcia umowy oraz egzekwowania zasad przyzwoitego postępowania w trakcie jej przygotowania.

Pojawiają się też inne zagadnienia, np.:
jaki wpływ na byt roszczeń z tytułu odpowiedzialności przedkontraktowej ma fakt ostatecznego zawarcia porozumienia,
jakie koszty transakcyjne wywołane zaangażowaniem się w proces zawarcia umowy mieszczą się w granicach ryzyka prowadzonej działalności gospodarczej, a zatem z reguły obciążają tego, kto je poniósł, a które stanowią uszczerbek wywołany tylko dlatego, że druga strona zachowała się w sposób naganny, nadużywając zaufania swego kontrahenta

Odmienności uregulowań zagadnień odpowiedzialności przedkontraktowej w różnych systemach prawnych powodują konieczność odniesienia się do rozwiązań prawa modelowego, tj.: Zasad Międzynarodowych Kontraktów Handlowych UNIDROIT (Zasady UNIDROIT), Zasad Europejskiego Prawa Umów (PECL) oraz Projektu Wspólnej Ramy Odniesień (DCFR), które spotkały się z pozytywnym przyjęciem doktryny i ustawodawców, podejmujących wysiłek modernizacji i harmonizacji krajowych regulacji prawa cywilnego i dostosowania ich do potrzeb współczesnego obrotu kontraktowego.