Analizując pisma Richarda Rorty’ego, Jeana-François Lyotarda, Paula de Mana, Frnacisa Fukuyamy, Samuela P. Huntingtona, a także dzieła Toni Morisson, Breta Eastona Ellisa, Orsona Scotta Carda i innych, Walter Benn Michaels stanowczo opowiada się za sporem ideologicznym i poddaje radykalnej krytyce postmodernizm, kulturową logikę późnego kapitalizmu i postpolitykę. Przegrywamy w szachy, gdy – niezależnie od przekonań, ale zgodnie z przyjętymi regułami gry – nie możemy zmienić pozycji króla, by uniknąć mata. W przypadku innych gier dzieje się podobnie.