Cząstki elementarne

Jak mówić zajmująco o czymś, co zdaniem autora jest nudne, odrażające, bezsensowne? Jak wciągnąć czytelnika w opis społeczeństwa, którego nie sposób lubić ani szanować? Ta niełatwa sztuka udała się Michelowi Houllebecq'owi, który napisał rzadki utwór - powieść o ideach – Cząstki elementarne.
Historia dwóch synów matki hipiski, biologa molekularnego Michela oraz opętanego seksem nieudacznika Bruna, stanowi kanwę drastycznej opowieści o poszukiwaniu sensu w świecie fałszywej duchowości i pozornej wolności. Pełno tu ostrego seksu, jadowitej krytyki, niesprawiedliwych ocen, skrajnych poglądów; nic dziwnego, że książka Houllebecq'a wzbudziła oburzenie zarówno na lewicy, jak i na prawicy, w kręgach klerykalnych i wśród zwolenników permisywizmu. Jednak byłoby błędem upatrywanie w niej jedynie skandalizującego pamfletu obyczajowego. Przede wszystkim, rzuca się w oczy jej szczerość – odraza i rozpacz autora nie są podrabiane, z cynicznych opisów rewolucji obyczajowej bije przeraźliwa prawda. Ten śmiały, niepokojący i bardzo śmieszny portret społeczeństwa na progu rozpadu jest niczym odbicie twarzy Kalibana w mrocznym zwierciadle. Czy odważymy przyjrzeć mu się bliżej?

Powieść zakrojona na wielką skalę... Niemal balzakowska pod względem miłości do szczegółu, imponująca ambicją podejścia do “przeklętych problemów”... Polemiczny traktat, lecz także chronologiczny kalejdoskop, inteligentna konstrukcja literacka... i niebywale zabawna książka.
Adrian Tahourdin, „Times Literary Supplement”