Północnoamerykański western to bardzo skonwencjonalizowany gatunek filmowy, w którym zazwyczaj „dobro” i „zło” są wyraźnie zaznaczone. W niniejszej pracy starałem się udowodnić, że wizerunek Meksyku i Meksykanów w hollywoodzkich westernach jest w dużej mierze oparty na funkcjonujących w społeczeństwie północnoamerykańskim stereotypach, według których Meksykanin to chłop lub bandyta żyjący w skrajnej biedzie, co skłania go często do nikczemnych zachowań. Meksykanki są namiętne i gorące, chętnie i bez skrępowania dzielą się też swoimi wdziękami, zwłaszcza z Amerykanami. Pogranicze meksykańsko-północnoamerykańskie to z kolei obszar zderzenia barbarzyństwa i cywilizacji. Amerykanie, broniąc swojej południowej granicy, stawiają tamę dla dzikich hord barbarzyńców chcących przeniknąć i zniszczyć cywilizację. Sam Meksyk jest natomiast krajem chaosu i anarchii, gdzie nie panuje żadne stanowione prawo, a jedyna sprawiedliwość wypływa z lufy karabinu lub rewolweru. O takim Meksyku i takich Meksykanach opowiadają hollywoodzkie westerny, o takich stereotypach jest więc niniejsza książka.