Powieść niezwykła. Czyta się ją jednym tchem i z uczuciem uniesienia, które trwa jeszcze długo po tym, gdy odłożymy książkę na półkę. Jest to historia kilku miesięcy życia ciężko chorego chłopca Ignasia. Żyje on w biednej rodzinie i w biednym otoczeniu. Ale zwyczajne życie chłopca i innych mieszkańców kamienicy okazuje się niezwykłe w prostych i codziennych przyjaźniach, pomaganiu innym i czerpaniu z tego radości. Przeżywanie przez Ignasia własnej choroby jest pogodne; godzi się z tym, co nieuniknione, a jednocześnie jest pełen energii i zainteresowania losami wszystkich wokół, którym chce pomagać. Drugi plan książki jest bajkowy za sprawą skrzata Wianusa. Zadaniem tajemniczego przybysza jest przygotowanie Ignasia do „przejścia”, tam dokąd prowadzi go przeznaczenie.
Po przeczytaniu książki można poszukać w pamięci analogii literackich. Jest w niej coś z „Serca” Amicisa, także z „Chłopców z Placu Broni” Molnára. Jedno jest pewne – „Wianus” to powrót do literatury tych pisarzy, których powieści czytaliśmy i nadal czytamy, powrót do radości i wzruszeń, które przynosiły kartki ich książek, a teraz dają nam je stronice „Wianusa”.
„Wianus” to książka dla wszystkich, którzy ukończyli szósty rok życia. Tyle lat miał Ignaś, który żył naprawdę.